The refugee Company empowers refugees. We speed up integration by placing people in the center of society.
SPEED UP INTEGRATION – SAVE THE CRAFTS
The refugee Company empowers refugees. We speed up integration by placing people in the center of society.
SPEED UP INTEGRATION – SAVE THE CRAFTS
Het Asielzoekerscentrum aan de Wenkebachweg wordt zo langzamerhand in gebruik genomen.
In dit voormalige hoofdgebouw van wat de Bijlmerbajes was, is inmiddels een bijzondere creatieve broedplaats actief: Lola Lik. Er komt een publiek binnenplein met een restaurant, een pop-up bioscoop, muziekstudio’s, ateliers, werkplekken en nog veel meer moois. Bovendien zijn er nog ruimtes beschikbaar voor goede ideeën. In de twee hoge torens van de voormalige gevangenis zullen maximaal duizend asielzoekers worden opgevangen. Samen met enthousiaste Amsterdammers zullen zij deze plek nieuw leven inblazen. http://www.parool.nl/amsterdam/broedplaats-lola-lik-in-bijlmerbajes-geopend~a4451353/
Twee jonge statushouders in Oost bleken problemen te hebben met hun klantmanager bij het DWI/WPI/de sociale dienst. Het gaat om jonge mannen die – naast hun inburgering – “vrijwilligerswerk” bij de Albert Heijn zijn gaan doen toen dat van hen gevraagd werd. Beiden hebben nog een proeftijd gehad en is een contract voorgelegd om te komen “werken”. Elk op eigen wijze voelen zich onveilig in het contact met de sociale dienst en/of hun klantmanager. Zijn er meer signalen dat statushouders zich onder druk voelen gezet?
In het Parool beschreef Michel Couzy de realiteit van de Amsterdamse BBB. “Vorige week bezocht ik de opvang voor uitgeprocedeerde asielzoekers in Buitenveldert. Wat mij vooral beklemde, was dat de uitzichtloosheid van hun bestaan door de bewoners wordt beschouwd als vaststaand feit; zo is het nu eenmaal. Ze kunnen daar slapen, maar hangen overdag rond op straat. Ze doen niets, ze mogen niets. Toch verkiezen de bewoners van deze bed-bad-broodopvang de uitzichtloosheid in Amsterdam boven de uitzichtloosheid in eigen land.” Lees verder:
http://www.parool.nl/opinie/republiek-amsterdam-opvang-uitgeprocedeerden-uitzichtloos~a4426876/
Onder die titel stond op 17 januari 2017 informatief artikel (van Ingmar Vriesema) in NRC over de Bed-bad-brood voorzieningen voor uitgeprocedeerde en onuitzetbare asielzoekers in Nederland.
Uitgeprocedeerde asielzoekers, waar laat je die? Rijk en gemeenten kwamen er niet uit. Nu passen gemeenten er zelf een mouw aan. Helder artikel dat de dilemma’s schetst, inzicht geeft in de kosten van de opvang en de verschillen tussen verschillende gemeenten schetst. Zie: https://www.nrc.nl/nieuws/2017/01/17/niet-gewenst-in-nederland-en-toch-maar-opgevangen-6163515-a1541666
Trouw publiceerde op 7 februari j.l. een interview met Ilhaam Awees dat een bijzondere inkijk geeft in de asielgeschiedenis van Ilhaam en de ontwikkeling van We Are Here.
Ilhaam Awees is een van de boegbeelden van de actiegroep van uitgeprocedeerde asielzoekers ‘Wij zijn hier’. In 2009 meldt deze dan 25-jarige en net afgestudeerde arts uit Jemen zich in Ter Apel en vraagt asiel aan. Een mensensmokkelaar bracht haar naar Nederland. Ze wordt afgewezen, raakt uitgeprocedeerd, zwerft op straat. Acht jaar later – op 19 januari jongstleden – krijgt ze een verlossende brief: ze mag toch blijven. Lees het artikel via:
Algemene informatie:
Berichten m.b.t. ongedocumenteerde asielzoekers:
Berichten m.b.t. de nieuwe instroom vluchtelingen:
Hoewel We Are here als actiegroep nog probeert samen te werken, is de groep wat wonen betreft min of meer uit elkaar gevallen. Inmiddels wonen er groepen ongedocumenteerden die zich verbonden voelen met WAH op zes plekken in Amsterdam. Het zijn anti-kraak plekken, soms met een contract met de eigenaar via Stichting Noodzaak. Het zou een goede zaak zijn als alle plekken ook door een kerkelijke gemeenschap zou worden gesteund.
Van: Trouw – 7 februari 2017
‘Ik wil een moderne vrouw zijn’
Interview met Ilhaam Awees – door Harriët Salm
Ilhaam Awees is boegbeeld van de actiegroep van uitgeprocedeerde asielzoekers ‘Wij zijn hier’. Acht jaar na het begin van haar eigen asielprocedure, en zes jaar na de eerste afwijzing, hoort ze dat ze alsnog in Nederland mag blijven.
Ilhaam Awees (32) lacht, haar ovale zilveren-zwarte oorhangers bungelen vrolijk mee. In 2009 meldt deze, dan 25-jarige en net afgestudeerde arts uit Jemen zich in Ter Apel en vraagt asiel aan. Een mensensmokkelaar bracht haar naar Nederland, vertelt ze. Ze wordt afgewezen, raakt uitgeprocedeerd, zwerft op straat. Acht jaar later – op 19 januari jongstleden – krijgt ze een verlossende brief: ze mag toch blijven.