Wereldraad van Kerken viert in Amsterdam 70-jarig bestaan.
Donderdag 23 augustus was het 70 jaar geleden dat de Wereldraad van Kerken in Amsterdam werd opgericht. Voorafgaand aan de officiële viering in de Nieuwe Kerk werd er een vredeswandeling ‘Walk of Peace’ gehouden. Er waren zo’n 250 deelnemers uit het hele land en van elders. Agnes Abuom, voorzitter van de Wereldraad hield de openingstoespraak en liep zelf de hele wandeling mee.
Voor een fotoreportage zie: https://oikoumene.photoshelter.com/galleries/C0000aZx4O147jgY/G0000GpxVqCtikOo/Walk-of-Peace
Op deze wandeling was er aandacht voor onrecht en geweld in verleden en heden. Maar ook voor concrete kerkelijke inzet voor gerechtigheid en vrede. Daarnaast is belicht wat vanuit oecumenisch perspectief van belang is uit de geschiedenis van Amsterdam.
Tijdens de wandeling door de Oostelijke Binnenstad werd er stilgestaan bij gedenkplaatsen van de Jodenvervolging, bij het Wereldhuis, Sant´Egidio, Armeense Kerk, Goodwillcentrum Leger des Heils/ Drugspastoraat. Op al deze plekken was er iets te doen en te beleven,
De wandeling begon in de Hoftuin (achter de Hermitage) en eindigde op de Dam. Op beide plekken was er ook een activiteit. De wandeling ging in kleine groepen.
De organisatie van de Walk of Peace was in handen van de Raad van Kerken Amsterdam, de Protestantse Kerk Amsterdam, Pax Nederland en de Taakgroep Pelgrimage van Gerechtigheid en Vrede van de Raad van Kerken Nederland.
De route een keer lopen? wilt u de route zelf een keer lopen? Dat kan. We hebben nog een aantal routebeschrijvingen. U kunt het boekje aanvragen op onze website: raadvankerkenamsterdam@gmail.com. U kunt het boekje ook inzien en downloaden op:
https://www.protestantsamsterdam.nl/walk-of-peace-boekje/
70 jaar Wereldraad van Kerken en de Vredeswandeling
Walk of Peace in Amsterdam op 23 augustus 2018
De Vredeswandeling linkt Wereldraad, wereld, kerk en Amsterdam
– de ervaring van de Tweede Wereldoorlog was een belangrijke motivatie om de Wereldraad op te richten in 1948
– de maatschappelijke betrokkenheid van de Wereldraad is altijd een belangrijk element geweest, van “verantwoordelijke samenleving” (1948) tot aan “pelgrimage van gerechtigheid en vrede” (7-jarig thema van de Wereldraad nu)
– de kerkgeschiedenis van Amsterdam in oecumenisch perspectief
Daarom geeft de route bijzondere aandacht aan:
– de geschiedenis en het lot van de joodse bevolking van Amsterdam in de 2e Wereldoorlog
En aan andere vormen van onrecht en geweld, zoals de Armeense genocide
– de inzet van kerken en kerkelijke organisaties om mensen recht te doen en vrede te bevorderen. We gaan langs het Wereldhuis, Sant’ Egidio, Leger des Heils, Drugspastoraat
– de geschiedenis die Amsterdam heeft in het opnemen van vreemdelingen, vaak vluchtelingen (Joden, Hugenoten, Armeniërs en vluchtelingen nu)
– de kerkelijke geschiedenis van Amsterdam: het oorspronkelijk rooms-katholieke karakter, met al zijn kerken en kloosters, de alteratie in 1578, waarna de Gereformeerde godsdienst tot 1795 een voorkeurspositie had. Toch gold Amsterdam – als handelsstad – als een religieus tolerante stad
– de welvaart van Amsterdam die mede te danken is aan de VOC en WIC. Daarmee komt gelijk de geschiedenis van de slavernij, kolonialisme aan de orde.
Een impressie van de wandeling.
Ingezonden door Jelle van Veen uit Amsterdam Noord.
25 augustus 2018 de Vredeswandeling in de binnenstad, 70 jaar Wereldraad van Kerken
Op donderdagmiddag 23 augustus 2018 verzamelden zich in de Hoftuin van de Protestantse Diaconie Amsterdam zo’n tweehonderd deelnemers voor de pelgrimage van gerechtigheid en vrede.
Er heerste meteen al een goede sfeer. Veel mensen waren benieuwd om van de ander te horen waar hij of zij vandaan kwam. Uit de keuken van het Wereldhuis kregen we ondertussen hapjes.
Ik raakte in gesprek met deelnemers uit Assen, Amersfoort en Heerlen. Het was een begin van nog vele andere ontmoetingen die middag.
We vertrokken voor onze tocht in groepen van twintig personen onder leiding van een gids. De deelnemers waren duidelijk herkenbaar aan de groene rugzakjes met de tekst “Walk of Peace”.
Het werd een bijzondere tocht langs tien halteplaatsen in de oostelijke binnenstad van Amsterdam.
Eerst liepen we over de Nieuwe Keizersgracht. We raakten onder de indruk van naambordjes op de kade. Naambordjes met namen van tweehonderd Joodse bewoners, die in de huizen aan de overkant hebben gewoond. De Joden zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog gedeporteerd en in de concentratiekampen overleden. Op de website nieuw.schaduwkade.nl op het internet staat informatie over het monument.
In de straten waar we liepen kwamen we langs monumenten en gebedshuizen. We werden gewezen op ornamenten, plaquettes, beelden en afbeeldingen zoals een verbeelding van de barmhartige Samaritaan aan de muur naast de toegang naar de Hoftuin aan de Nieuwe Herengracht. Zoals zo vaak loop je tientallen malen langs plekken in de stad zonder te letten op details op gebouwen en de verhalen die daarachter schuil gaan. Tijdens deze pelgrimage word je hier weer van bewust.
Ontmoetingen waren er ook onderweg met mensen die ons een verhaal wilden vertellen op de halteplaatsen. Zo lazen bezoekers van het Wereldhuis gedichten voor. Bij het Joods Historisch Museum vertelde dominee Julia van Rijn over de tekst van het Veiligheidspact tegen discriminatie. Inmiddels hebben tweehonderd organisaties het pact onderschreven.
Op het Waterlooplein luisterden we in de Mozes en Aaronkerk naar de mensen van de Rooms- Katholieke gemeenschap Sant’Egidio. De gemeenschap richt zich op de armen. We stonden even daarna buiten bij de kerk stil bij de gedenkplaat voor de slachtoffers van de “decembermoorden” in de nacht van 8 en 9 december 1982. Een familielid van de slachtoffers sprak over de pijn en het verdriet van de nabestaanden.
Even later in de Jodenbreestraat bij een gedenkteken met een gedicht over Amsterdam en Jeruzalem spraken we met vertegenwoordigers van het overleg Joden, Christenen en Moslims. Zij riepen op om naar elkaars verhaal te luisteren. “Wie Jeruzalem claimt als zijn eigen stad en het verhaal van de ander niet kent of wil kennen, draagt niet bij aan een vreedzame oplossing” was de boodschap.
Aan de Kromboomssloot zagen we op de muur van de Armeens Apostolische Kerk de gevelsteen ter nagedachtenis aan de Armeense Genocide in het Ottomaanse Rijk in 1915. De steen werd op 21 april 2018 onthuld. Op YouTube staat een filmpje over de ceremonie onder de naam “Armenian Genocide Memorial Amsterdam Opening Ceremony 2018”. De plaatsing werd mede ondersteund door de Raad van Kerken. In de Armeense kerk waren we allemaal even stil.
Op de Oudezijds Achterburgwal werden we ontvangen in het Goodwillcentrum waar het Leger des Heils activiteiten houdt en iedere zondag het Drugspastoraat een viering voor daklozen en verslaafden organiseert. Voor mij kwam de herinnering boven aan Johannes Wenting een veldwerker/straathoekwerker van de Stichting De Regenboog die in het begin van de jaren 80 het initiatief heeft genomen om met deze vieringen te beginnen.
Op de halteplaatsen konden we bloemen en/of schriftelijke boodschappen achterlaten.
Mijn boodschap was dat we continu moeten streven naar samenwerking tussen mensen en organisaties vanuit een persoonlijke interesse en een positieve aandacht voor elkaar.
De vredeswandeling sloten we af op de Dam en daarna kon ik deelnemen aan de oecumenische viering in de Nieuwe Kerk waarin werd stilgestaan bij het 70 jarig bestaan van de Wereldraad van Kerken.
Jelle van Veen
Een verslag van de Raad van Kerken Nederland treft u aan op:
www.raadvankerken.nl onder actueel en achter krijt, slippers, kluizenaars.
Toespraak van Dr. Agnes Abuom bij de opening van de Vredeswandeling.
Message of Dr Agnes Abuom, Moderator of the WCC central committee for the Peacewalk in Amsterdam
Sisters and brothers, the peace walk is about us marching in the light of God towards the dream of justice, peace and integrity of creation. Therefore “every encounter during this walk in future pilgrimages, is “a sacred encounter” with every man, woman, girl and boy created in the likeness of our God known by many names.
No matter what we face
No matter what we see
No matter what comes our way
No matter how we cry
No matter how we rejoice,
No matter our seemingly desperate and hopeless state of affairs;
One thing I know and believe against all odds, that is definite on our walk, is that our tomorrow must be greater, better and more humane than yesterday and today.
The establishment of the WCC is because our ancestors believed in a peaceful and prosperous future in spite of the World War I and II experiences and devastation inflicted on the people and nature. Our founding mothers and fathers had HOPE. This courageous HOPE is what the future WCC should ensure is anchored within the young generation – anchored inter-generationally amidst the upsurge in nationalism, violence, racism and barriers erected against movement of people. We serve a God who transcends national boundaries; a God who cares for all people and cherishes their human dignity and right to life.
“It always seems impossible until it is done” Nelson Mandela
Unfortunately the wisdom of youth does not receive its due attention in our time. As we walk for peace let us remember that it was the children of the World Student Christian Federation, Young Women and Young Men Christian Associations who were the backbone of and helped found the parent organization, namely the WCC.
May I on behalf of the adults on this walk repent the bureaucratization and tokenization of young people in the ecumenical movement. Our repentance is because the youth were not bystanders of the movement but rather the root and foundation of the ecumenical movement. How then do we overcome marginalization of young people?
The future of the ecumenical movement and engagement of the young men and women in the same is an imperative. Therefore churches and ecumenical structures should not view ecumenism as “an extra other agenda” but core part of the life of the church. While not seeking to relive the past, the ecumenical movement – WCC – needs to go to the places where women, youth and men are and can bring issues of communities to the common table for discussion. It is important to discern what it means to be a student/youth in the 21st century and in a context where culture and education are commodities while the less privileged are enslaved.
To live out our ecumenism in the future requires revisiting our universities, theological colleges in order to ignite the passion for unity and interfaith co-existence. The necessity for awareness creation on ecumenism among youth to become yeast for future ecumenism cannot be overstated. Let us move to the spaces where transformation and formation of leaders who will carry through the vision of ecumenism can be realized. Let us purpose to walk for justice and peace as we lift up new quality and generation of leadership that understands the agenda of the margins in their communities, and globally.
We resolve to continue with the walk of peace and unity informed by current threats to life and the need for diversity in the realm of the web of life and unity that brings us all to the safe space!
Dr Agnes Abuom,
Anglican Church of Kenya
Moderator of the WCC central committee
