Zoeken

Agenda

19 januari    : AV
22 januari    : Avondgebed week van gebed voor de eenheid (18.30 uur Oude Kerk)
4 maart        : Ontmoetingsbijeenkomst bij Hoop voor Noord, Rode Kruislaan 20 i.s.m. diaconaal opbouwwerk PKA-Noord
16 maart     : AV
4 mei            : Vesper t.g.v. herdenken oorlog en vrijheid vieren  (in de Waalse kerk)
11 maart      : AV
15 juni          : AV
30 juni          : Nationale herdenking slavernijverleden in de Nieuwe Kerk, Amsterdam
5 November: oecumenische herdenking omgekomen vluchtelingen aan de randen van Europa in deMozes & Aaronkerk
17 november: AV
3 december : Nicolaas Vesper  

Kerken
De Raad van Kerken Amsterdam is een samenwerkingsverband van christelijke kerken en gemeenschappen in Amsterdam. Bekijk hier de lijst van deelnemers en verwante externe organisaties.
  • 09 feb

    Petitie voor een gastvrijer Europa

    Kerken en maatschappelijke organisaties in heel Europa gaan het komend jaar, tot aan de Europese verkiezingen in mei 2019, handtekeningen verzamelen om bij de Europese Commissie te pleiten voor onder andere meer steun voor lokale groepen die vluchtelingen opnemen. Doet u mee? Verzamel in uw plaatselijke gemeente handtekeningen. Lees hier meer.

    Teken de petitie voor betere integratie en bescherming van vluchtelingen in Europa

    Kerk in Actie vraagt aandacht voor betere integratie en rechten van vluchtelingen in Europa. De komende maanden voeren kerken en maatschappelijke organisaties een gezamenlijke campagne in heel Europa. In Nederland steunen Cordaid en Justice and Peace Nederland dit initiatief ook. Veel Europese en Nederlandse burgers willen graag helpen bij het integreren van vluchtelingen. De financiële middelen ontbreken hier echter vaak voor, ook bij gemeenten die kampen met krimpende budgetten voor integratie.

    Daarnaast vinden wij het van belang dat de rechten van vluchtelingen beter gerespecteerd worden. Óók aan de buitengrenzen van Europa, waar vluchtelingen op grote schaal vast komen te zitten en worden uitgebuit. Daarom is het tijd voor actie om de positieve krachten in de samenleving te bundelen.

    Om deze positieve verandering te realiseren nemen wij deel aan een Europees Burgerinitiatief om de Europese Unie te overtuigen om actie te ondernemen.

    Teken de petitie op de website van Kerk in Actie:

    https://www.kerkinactie.nl/diakenen-zwo/vluchtelingen-in-nederland/teken-de-petitie

    Wij verzoeken de Europese Unie:

    1. financiële steun te bieden aan burgers en initiatieven die vluchtelingen helpen bij het integreren.

    2. lidstaten te verbieden burgers te straffen die hulp verlenen aan een vluchteling.

    3. de slachtoffers van mensenrechtenschendingen aan onze buitengrenzen, mensenhandel en uitbuiting op het werk te beschermen door de instelling van een effectief klachtenmechanisme.

    Om de Europese Unie te overtuigen, hebben we 30.000 Nederlandse handtekeningen nodig. 

    Teken hiernaast [op de website] en deel dit bericht of verzamel handtekeningen in uw gemeente. Download hiervoor dit formulier

    Wat is Het Europees Burgerinitiatief?
    Het Europees Burgerinitiatief is, net zoals het Burgerinitiatief in Nederland een mogelijkheid voor burgers om politieke en bestuurlijke aandacht voor hun ideeën te krijgen. Een Europees Burgerinitiatief moet tenminste worden gesteund door één miljoen stemgerechtigde burgers uit minimaal 7 van de 28 EU-landen. Binnen elk van die 7 landen is ook een minimumaantal handtekeningen vereist.

    Het stelt een miljoen EU-burgers in staat direct de Europese Unie op te roepen wetgeving voor te stellen op een gebied waar de Lidstaten bevoegdheden aan de Europese Unie hebben overgedragen. Meer informatie over het ECI op de website van de EC en op de EU campagnewebsite.

  • 09 feb

    De postcode van barmhartigheid

    door Patrick Meershoek

    Het stadsbestuur heeft aangekondigd vaker het gesprek te willen aangaan met de burgers. Sterker nog: in samenspraak met de Amsterdammers tot breed gedragen besluitvorming te willen komen over allerlei lastige onderwerpen.

    Dat is een prijzenswaardig voornemen, maar niet zonder risico. Een oud-wethouder vertelde me ooit met veel gevoel voor detail en drama hoe tijdens een bewonersavond in het vroegere stadsdeel Westerpark bij een collega-wethouder een stuk uit diens oor werd gebeten door een betrokken burger. Het waren de wilde jaren tachtig: een beetje bestuurder was gehavend en gebutst als een Engelse verdediger na een loodzwaar seizoen.

    De stemming in de zaal laat zich doorgaans eenvoudig voorspellen. Komt de bestuurder met goed nieuws voor de bewoners, dan kan hij rekenen op grote waardering. Moet er daarentegen een voor de mensen beroerd besluit worden uitgelegd, dan kan zo’n zaal binnen enkele minuten veranderen in een hete heksenketel.

    De zoektocht van het bestuur naar geschikte panden voor de opvang van uitgeprocedeerde asielzoekers belooft ook weer een reeks verhitte bewonersavonden op te leveren. Het bericht dat de voormalige brandweerkazerne in Buitenveldert op de longlist staat, bracht de fractievoorzitter van de VVD in Zuid al tot een woedende tweet waarin hij sprak van een ‘walgelijk plan’ en een ‘brute provocatie’ van de bewoners.

    Het was in zekere zin een typische reactie, omdat hij naadloos aansluit op het periodieke onderzoek naar het draagvlak onder Amsterdammers naar de huisvesting van statushouders. De stadsdelen Zuid en Centrum hebben verreweg de minste statushouders binnen hun grenzen wonen, maar het draagvlak onder de inwoners is er nog niet de helft van de score in de stadsdelen met verreweg de meeste statushouders, Zuidoost en Nieuw-West. Barmhartigheid heeft een postcode, ook in Amsterdam.

    Dat werd ook zichtbaar toen enkele jaren geleden honderden vluchtelingen uit Syrië tijdelijk moesten worden opgevangen. Ook toen stonden Zuidoost en Nieuw-West als eerste op om ontheemde mannen, vrouwen en kinderen in sportzaal en kantoorgebouw onderdak te bieden.

    Ik woonde in die periode een aantal informatieavonden voor inwoners bij, en werd elke keer verrast door het verloop. Terwijl het late Journaal beelden bracht van schreeuwende en dreigende mensen in andere delen van het land, staken hier mensen hun vinger op om te vragen of er misschien nog behoefte was aan kleding, eten of speelgoed voor de kinderen.

    De verantwoordelijk wethouder heeft dit keer laten weten de opvangcentra voor de uitgeprocedeerde asielzoekers over de hele stad te willen spreiden. De bewonersavonden zullen een interessant uitzicht bieden op het humeur in de verschillende gebieden. Ik wens de wethouder veel sterkte toe bij de gesprekken, en twee hele oren na afloop van zijn tournee.

    uit het Parool, 30 januari 2019

  • 09 feb

    Kerkasiel werkte verbindend

    van: Trouw  –  30 januari 2019

    Het kerkasiel in de Bethelkapel werkte eerder verbindend dan splijtend

    door Maaike van Houten

    De kerkestafette had een politiek doel: een ruimer kinderpardon. Toch viel de PKN hierdoor niet uit elkaar. Hoe kan dat?

    De voorgangers uit het Friese Appelscha konden deze week net niet op tijd in de Haagse Bethelkapel zijn, daarom ging de dominee uit Meppel wat langer door. Hij verlengde zijn dienst met het zingen van ‘Mag ik dan bij jou’, van Claudia de Breij. “Zo ontroerend en passend”, twitterde Annemarie Gehrels, coördinator van de dienst

    Ruim achthonderd voorgangers hebben 97 dagen en nachten gezorgd voor een marathondienst die vrijwel zeker de geschiedenisboeken ingaat als de langste. Woensdag is die beëindigd, omdat er een ruimere regeling komt voor het kinderpardon. Na een chaotisch eerste weekend, leken de blokken van twee uur moeiteloos te worden gevuld. Een oproep op Twitter leidde steevast tot voldoende aanmeldingen, na de vraag een nacht te adopteren konden ook de lastige uren in de duisternis worden gevuld met zeer gevarieerde preken en muziek.

    Helemaal onomstreden was die dienst niet. Het uitgeprocedeerde Armeense gezin Tamrazyan klopte eind september aan bij haar eigen kerk, de vrijgemaakt-gereformeerde in Katwijk. Die bood onderdak. Na drie weken kwamen er wakes in de nacht, zoals die bij detentiecentra worden gehouden.

    Actiemiddel

    Er werd wel al gedacht aan een estafettedienst. Daarmee zou de kerk de politie buiten de deur kunnen houden; die mag tijdens een dienst niet binnenvallen. Maar de vrijgemaakte kerk in Katwijk en de 25 kerken die haar te hulp waren geschoten, vonden dat te veel een politiek actiemiddel waarmee ze tegen de overheid in zouden gaan. 

    Het gezin verkaste – onherkenbaar gemaakt – naar de Bethelkapel, onderdeel van de veel grotere Haagse Protestantse Kerk in Nederland. Vrijwel onmiddellijk schaarde de landelijke PKN zich achter de actie. “Als mensen aankloppen in nood, zeg je niet: er zijn regels, we moeten kijken of daaraan is voldaan. Nee, dan zet je je deuren open en zie je naar mensen om”, zei scriba René de Reuver. Met die menselijke benadering haalde hij de kwestie meteen uit de sfeer van de politiek. Hij had vanuit dat idee van ‘christenplicht’ ook graag de katholieke bisschop De Korte erbij betrokken, maar de katholieke kerk wilde zich niet ‘op deze manier mengen in de verhouding tussen kerk, politiek en rechterlijke macht’.

    De PKN heeft het kerkasiel van meet af aan in het kader gezet van een ruimere pardonregeling, daarmee de kritiek parerend dat zij zich louter zou inzetten voor één, christelijk gezin. In de eerste week kreeg de PKN drie afkeurende mails. “Dit gaat wel heel ver”, zei bij voorbeeld  dominee Willem Jan Dekker uit Amersfoort. Ook Jos Wienen, burgemeester van Haarlem, CDA’er en theoloog, bleef kritisch. Bij een discussie over het kerkasiel verweet hij de kerk ‘oneigenlijk gebruik’ van het wetsartikel dat kerkdiensten vrijwaart van politie-inmenging.

    Bijval

    Maar deze kritische geluiden vielen in het niet bij de massale bijval. Een woordvoerster van de PKN kenschetste de reacties van de achterban als ‘opvallend positief’. Dominees uit alle delen van de PKN deden mee, niet alleen de progressieve maar ook orthodoxe. Ook niet-PKN’ers gaven acte de presénce. Vrijzinnige remonstranten en doopsgezinden net zo goed als vrijgemaakten en Nederlands-gereformeerden, en ook enkele priesters.

    Het kerkasiel heeft daarmee eerder eensgezindheid laten zien in de kerken dan verdeeldheid, het heeft eerder verbindend gewerkt dan splijtend. Datzelfde geldt voor de aanklacht die de PKN een paar jaar geleden indiende tegen het op straat zetten van uitgeprocedeerde asielzoekers. Daarover is intern nauwelijks discussie geweest.

    Demonstraties

    Heel anders lag dat toen de kerk zich in de jaren tachtig op maatschappelijk terrein begaf. Zij was destijds via het Interkerkelijk Vredesberaad intensief betrokken bij de organisatie van grote demonstraties tegen kernwapens. Dat leidde tot conflicten in kerken, en tot oprichting van een tegenbeweging van christenen in het Icto.

    Het doel van het kerkasiel nu was net zo goed politiek: een ruimer kinderpardon. Dat hinderde niet. Christenen zien de bescherming van een gezin in nood meer als een daad van naastenliefde dan als een politiek pressiemiddel, al heeft het wel als zodanig gewerkt. Daarmee zit het kerkasiel, hoe groot uitgepakt ook, dichtbij het reguliere diaconale werk van kerken voor hulpbehoevenden. Dat nemen kerkleden op zich, ongeacht hun politieke kleur. En ook dat houden kerken al heel lang vol.

    De permanente kerkdienst stopte woensdag met het overdragen van de paaskaars aan de Haagse predikant Theo Hettema, die de marathon begon én afsloot. De afgelopen maanden zaten er altijd mensen, soms maar een handjevol. Nu was de kerk bomvol.

    – – –

    Maaike Harmsen – theologe

    “Dit is gebedsverhoring. En de politici hebben het goed gedaan. Ik denk dat God luistert naar gebed en dat we Hem straks flink mogen bedanken. Als je Hem zolang om hulp vraagt, moet je niet alleen even de kaarsjes uitblazen en de deur dichtdoen.”

    Henk Rietveld – bezoeker

    “De kerk was de afgelopen tijd veel met zichzelf bezig, maar heeft nu herontdekt dat ze kan spreken, dat ze een machtsfactor is. Hopelijk opent dit de ogen van de mensen en zien ze dat de kerk een moreel kompas kan zijn.”

    Pieter Grinwis – Bezoeker, gemeenteraadslid CU/SGP

    “Ik heb groot respect voor de mensen die zich hier al die maanden inzetten tot de familie mag blijven. In het begin was er geen enkele garantie voor succes, nu is er een andere machtsbalans. Nu is het wachten op de materialisering van het besluit. Het is onwerkelijk, maar een vrolijke spanning.”

    Martine van Wolfswinkel – Buurtbewoonster

    “Als dit de kerk is, dan wil ik er wel wat mee. Deze actie verstevigt ook de onderlinge band tussen mensen van verschillende kerken. Eerst was het: ik ben van die kerk en jij van die. Nu zit je naast elkaar en geef je elkaar een hand.”

    – – – – –

    Kerkasiel in cijfers:
    97 dagen, 2330 uur, bijna 1000 voorgangers, 12.000 bezoekers

    – – – – –

  • 09 feb
    Khalid Jone – interview

    Khalid Jone – interview

    Hé Khalid!  Eindelijk onder de pannen

    De Soedanees Khalid Jone kreeg in 2018, na zestien jaar wachten, een verblijfsvergunning en heeft sinds kort een huis in Amsterdam-West. Zijn leven oppakken gaat niet vanzelf.


    Tekst: Brechtje Keulen  Fotografie: Ingrid de Groot

    Na al die jaren had je ineens een verblijfsvergunning in je handen. Had je dat verwacht?
    ‘Ik kreeg dat pasje en ik dacht: nou moet ik ook maar eens een portemonnee nemen. Ik heb er zelf een gemaakt en daar stopte ik mijn pasjes in. Binnen een week heb ik die portemonnee ergens laten liggen. Ik was mijn verblijfsvergunning meteen verloren! Ik heb nog nooit zoveel stress gehad. Gelukkig kreeg ik een nieuwe.’

    Hoe gaat het met je, ruim een half jaar later?
    ‘Goed. Druk, druk, druk. Ik heb een huis, ik zoek een universiteit waar ik zou kunnen studeren en ik ben aan het inburgeren. Na zestien jaar in Nederland! En daarnaast schrijf ik een boek over mijn leven in Darfur en Nederland.’

    Moet je erg omschakelen, na zestien jaar overleven zonder papieren?

    ‘Soms is het moeilijk. In mijn hoofd zit ik soms nog in dezelfde situatie. Als woordvoerder van ongedocumenteerdengroep We Are Here heb ik ook heel veel ellende over me heen gekregen in de media en op Twitter, en dat krijg ik nog steeds. Dat geeft me veel stress.’

    Toen je na een paar maanden wachten een woning had gekregen in Amsterdam noemde GeenStijl jou ‘steelkraker’ en ‘huizendief’.
    ‘Ik vind het heel moeilijk om daarmee om te gaan. Het is echt een zware tijd geweest. Het heeft me veel energie gekost, en dan heb ik nog niet eens alles gelezen. Maar ja, soms gaat het leven zo.’

    Had je die verblijfsvergunning zelf zien aankomen?
    ‘Helemaal niet. De procedure was zo ingewikkeld en duurde al zo lang. Van de andere kant: de president van Soedan wordt gezocht door het Internationaal Gerechtshof voor oorlogsmisdaden. Hoe kun je naar zo’n land mensen terugsturen? Waar kunnen we heen? Wie kan ons beschermen? Ik ben heel teleurgesteld in de Nederlandse overheid. In mijn zestien jaar hier hebben Nederlandse mensen me beschermd, maar waar was jij al die tijd, overheid?’

    Is het moeilijk om niet meer bij We Are Here te zijn? Je hebt toch jarenlang met de mensen van die groep samengeleefd.
    ‘Het is heel dubbel. Ik ben vaak wel blij. Maar veel mensen waar ik gisteren nog mee samenleefde, zitten nog in dezelfde situatie. Dat maakt me ook wel verdrietig. Ze moeten samenwerken en proberen hoop te houden, want zonder hoop kun je niet leven. Na zoveel jaren strijd worden mensen passief of depressief, sommigen gaan drinken… het is erg zwaar.’

    Waar vond jij steeds weer de kracht om door te gaan?
    ‘Ten eerste in het geloof in God en in het gebed. Daar put ik een soort hoop uit. Je weet: als ik moet gaan, heb ik altijd een plek om heen te gaan. Het helpt je om overal doorheen te komen en door te blijven gaan. Daarnaast ben ik altijd blijven denken: wie ben ik, wat wil ik, wat is mijn droom en hoe ga ik die bereiken? Ik wil niet terug naar Soedan, maar áls dat gebeurt moet ik de moeilijkheden daar aankunnen. Mijn tijd hier mag ik niet verspillen, anders kan ik dat niet. Dat is mijn motivatie.’

    Hoe oud ben je?
    ‘Zesendertig.’

    Dan ben je al bijna je halve leven hier.
    ‘Ik probeer de goede dingen te zien. Als je geen papieren hebt, mag je heel veel dingen niet. Maar je hebt hier bijvoorbeeld wél de vrijheid om te demonstreren. We zijn zelfs met de hele groep in het parlement geweest, dat zou in onze eigen landen nooit kunnen.’

    Kijk je positief terug op je tijd bij We Are Here?
    ‘Het heeft soms iets heel moois om samen te leven, te wonen, te koken, te delen, te eten. Dat soort dingen. Het is een soort thuis, met alle stress en consequenties die ook bij een familie horen. De momenten van eenheid vond ik het mooist. Ik heb ook heel veel mensen leren kennen. Ik kan op straat nog geen drie meter lopen en dan roept er al iemand: hé Khalid!’

    Uit Z! de Amsterdamse straatkrant, jrg. 25 nr. 2 (25 januari 2019)

  • 05 jan

    Uitvoeringsplan gemeente Amsterdam

    Op donderdag 10 januari zal de commissie Algemene Zaken van de gemeenteraad het uitvoeringsplan bespreken over de 24-uurs opvang met begeleiding. De raadsleden ontvingen een duidelijke samenvatting van het uitvoeringsplan: https://amsterdam.raadsinformatie.nl/document/7155716/1/09012f978274d17d Een zgn. Praatplaat brengt het plan op één pagina in beeld: https://amsterdam.raadsinformatie.nl/document/7155715/1/09012f9782730e9d Op de publieke tribune kunt u deze zitting bijwonen. Met onze aanwezigheid kunnen we laten zien dat we dit plan van groot belang vinden voor een humane opvang van ongedocumenteerden in onze stad. De vergadering is inde Commissiezaal in het Stadhuis en begint om 13.30 uur; het uitvoeringsplan staat als punt 14 op de agenda – zie: https://amsterdam.raadsinformatie.nl/vergadering/558678/Raadscommissie%20Algemene%20Zaken%2010-01-2019?

  • 05 jan

    Amsterdamse BBB’s 24/7 open

    Met ingang van de Kerstdagen zijn de Bed, Bad & Brood-voorzieningen Walborg en Schuitenhuisstraat voortaan 24 uur open.

    Zie: https://www.parool.nl/amsterdam/bbb-opvang-vanaf-maandag-al-24-uur-per-dag-open~a4616370/

  • 05 jan

    Vrede en alle goeds voor 2019!

    Ga dan als een zalm

    tegen de stroom in

    met alle razernij van je woede.

    Wanhoop niet!

    Het water zal rotsen breken.

    Zangen van Zoeken en Zien, lied 371 
    Zie ook http://kerkliedwiki.nl/Wanneer_alles_diep_van_binnen_pijn_doet
  • 04 jan

    In deze Nieuwsbrief vindt u informatie over:

    • Amsterdamse BBB 24/7 open sinds Kerst 2018
    • Uitvoeringsplan BBB+ in commissie Algemene Zaken
    • Pilot BBB+ in Derkinderenstraat 
    • Opvang voor gezinnen zonder papieren schiet tekort
    • Pim Fischer toetst het landelijk beleid  woensdag 16 januari 2019 
    • Project Activering Ongedocumenteerden (PAO)
    • We Gaan Ze Halen ging naar Athene
    • Discussie rond We gaan ze halen / eerste terugblik Rikko Voorberg
    • Nieuws over de Unity groep van We Are Here
    • Nieuwe publicatie: Migratie in beeld 
  • 04 dec

    Bidden voor vrede heeft zin – doorgaande kerkdienst in de Bethelkerk

    Doorgaande vieringen in de Bethelkerk (of Bethelkapel), Den Haag, rondom het gezin Tamrazyan.

    Zie ook https://rvkamsterdam.nl/index.php/2018/12/04/het-vuur-brandt-nog-in-bethel/

    In dat artikel komt ook Joris van Gerven aan het woord, aangesloten bij de katholieke Gemeenschap van Sant’Egidio in Amsterdam: ‘We geloven dat het zin heeft om te bidden. Het eerste en misschien wel belangrijkste wat wij als mensen kunnen doen, is bidden. Daarnaast dragen we graag bij aan deze viering, omdat de kerk bij uitstek een plek is waar mensen die in de knel zitten een toevlucht kunnen vinden.’ Van Gerven was al eens eerder te gast bij een viering in de nacht. Dit keer leidde hij samen met een paar anderen een viering van twee uur. ‘We hebben met elkaar psalmen gezongen, gelezen en er was ook ruimte voor een overweging. Ook hebben we een gebed van vrede uitgesproken waarbij we alle landen noemen waar conflicten zijn.’’

    Tot slot vindt u hier een gedicht van Hayarpi Tamrazyan.

    Zie ook https://gedichtenvanhayarpi.wordpress.com/

    Genade

    Het is alsof
    U mij zelf opvangt
    Als er geen plek meer is
    Waar ik me veilig voel

    Het is alsof
    U een kaarsje voor mij steekt
    Het vuur ontsteekt
    Dat nooit meer dooft

    Het is alsof
    De hemel openbreekt
    En het liefde regent
    In onze harten

    Heer, U bent zo genadig
    Dat het niét alleen lijkt alsof

    – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

    Wij wensen alle lezers van deze Nieuwsbrief en allen voor wie wij ons inzetten, gezegende Kerstdagen en veel heil en zegen in 2019

  • 04 dec

    Het vuur brandt nog in Bethel

    door Eline Kuijper en Maarten Boersema   –  1 december 2018   –    Nederlands Dagblad

    In de Bethelkapel wordt gezongen, gelezen en gebeden. Er hebben zich al 450 voorgangers uit alle hoeken van het land en uit bijna alle denominaties aangemeld.  | beeld Maarten Boersema

    De voortdurende dienst die de familie Tamrazyan kerkasiel biedt, is wereldnieuws geworden.. Maar hoelang kan het gezin deze situatie volhouden?

    Den Haag

    Als even rustig is in de ontvangstruimte van de Bethelkapel, komt vader Tamrazyan stilletjes naar beneden. Hij draagt een kruis over zijn dikke trui en sokken in zijn leren slippers. Zijn voornaam mag niet in de krant, dat kan hem in gevaar brengen.

    Het is een sombere, regenachtige novemberdag. Het buurt- en kerkhuis Bethel is huiselijk, warm en droog. In de kapel duurt de kerkdienst nog altijd voort. Nu al vijf weken.

    ‘Wilt u mijn dochter spreken?’ vraagt Tamrazyan vriendelijk. Zijn oudste, Hayarpi (21) staat geregeld journalisten te woord. Haar zusje Warduhi (19) en broertje Seyran (15) blijven zo wat uit de wind. Hoe het met hem gaat? ‘Ja, ja, bedankt voor de aandacht.’ Hij maakt een praatje en loopt dan weer naar boven.

    Het is soms een drukte van belang in de ontvangstruimte, waar tafels, een bureau en een keukenblok staan. Allerlei bezoekers van de kerkdienst drinken er koffie en praten na. Als er journalisten zijn, blijft het gezin Tamrazyan het liefste boven. Daar hebben ze een woonkamer, meerdere slaapkamers en een zojuist verbouwde douche. Met een grijze geblokte theedoek staat vrijwilliger Hilly Merx wat koffiekopjes af te drogen. Ook zij komt tot rust nu er even geen mensen zijn. ‘We zijn streng voor de bezoekers hoor’, zegt Merx. ‘Iedereen wil het gezin spreken. Sommige mensen zeggen dat ze een afspraak met hen hebben, terwijl dat niet zo is.’ Daar wil ze de familie voor beschermen. ‘Het gezin is afhankelijk van de hulp en aandacht die zij krijgen. Dat maakt hen kwetsbaar. Ik zou willen dat de mensen die hier komen die machtsverhouding inzien.’

    wereldnieuws

    De kleine kapel, ingeklemd tussen de woonhuizen in de Haagse Thomas Schwenckestraat, is inmiddels wereldnieuws. ‘Dutch church holds 800-hour service to save family from deportation’, kopte de Amerikaanse nieuwszender CNN. Een cameraploeg van de Britse zender BBC komt langs. De New York Times belde zojuist. Zelfs in China is het nieuws opgepikt.

    Die internationale aandacht zal toch druk uitoefenen op de Nederlandse overheid, verwacht Derk Stegeman. De predikant coördineert de gang van zaken rond het gezin al sinds ze hier in Den Haag verblijven. Hij is manager van Stek, de stichting die samen met de Protestantse Kerk in Den Haag het kerkasiel biedt, met steun van het landelijke kerkverband. ‘Ik hoop dat het kabinet niet zo het kerstreces in wil. Want dit is wel het echte kerstverhaal. Er staat niet voor niks een icoon voor in de kapel, van Maria met kind, als bootvluchtelingen. Zo verschijnt God aan ons.’

    Stegeman houdt het nog wel even vol, zeker met het aanbod van voorgangers uit alle hoeken van het land, uit bijna alle denominaties. Inmiddels zijn het er al 500, van rooms-katholieke priesters, predikanten uit de Gereformeerde Bond – een conservatief deel van de Protestantse Kerk – evangelische voorgangers, vrijgemaakt-gereformeerden, het gaat maar door.

    De voortdurende kerkdienst moet vooral tijd geven, om in gesprek met de overheid tot een oplossing te komen. Dat het gezin tot drie keer toe gelijk kreeg van de rechter, maakt het een wrange zaak. Het was de overheid die telkens in beroep ging. Wat als staatssecretaris Mark Harbers van Asiel stug volhoudt, wachtend tot het gezin opgeeft? Het is een scenario, erkent Stegeman. Maar het gevaar dat ze lopen in Armenië, houdt hen hier. Binnen. Hoe het gaat met de gesprekken achter de schermen, wil hij niet zeggen. Dat zou de voortgang alleen maar in de weg staan.

    piekeren

    Hoelang ze het hier nog kan uithouden? Daarover wil de oudste dochter, Hayarpi, niet nadenken. ‘Dan wordt het donker’, vertelt ze in de ontvangstruimte. Elke avond gaan zij en haar gezin even bij de dienst zitten, voor het slapen. ‘Dat geeft rust, en het is beter dan piekeren over de toekomst. De toekomst is onzeker, ik kan me er geen voorstelling van maken.’ Liever focust ze zich op God. Ze laat een gedicht lezen dat ze heeft geschreven. Naast de tekst staat een plaatje van Jezus die op het water loopt en Petrus die dat ook wil. Petrus zakt weg, zodra hij zijn blik van Jezus afwendt. Zo is het voor haar ook, vertelt Hayarpi. Hoe zwaar de omstandigheden ook zijn, ze ervaart vreugde. ‘Dat is bovennatuurlijk’, zegt ze stralend. ‘Alsof er liefde door je aderen stroomt. Vooral als je God aanbidt of lofzingt.’ Dat ervoer ze in Katwijk al, waar het gezin vier weken in het gebouw van de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt verbleef. ‘Als ik in mijn pyjama even de kerkzaal inliep, voelde ik de armen van God om me heen, een veiligheid die God alleen kan geven.’

    Het vertrek van Katwijk naar Den Haag was angstig, vertelt ze.

    ‘Ik had een bril en een pet opgezet, om minder herkenbaar te zijn.’ Maar het was ook nodig. ‘In Katwijk was er geen kerkdienst die ons beschermde. Ik heb mijn vader in die weken niet zien slapen. Hij stond constant te kijken of er niemand van de vreemdelingenpolitie kwam om ons te halen.’ Hier in Den Haag slaapt hij weer. Zolang de dienst duurt, mag de politie namelijk niet binnenvallen. En dus wordt er gezongen, gelezen en gebeden. Dominee Hanneke Allewijn zit achter de piano, rechts van de herkenbare tegeltjeswand in de kapel. Ze kwam net terug van een begrafenis die ze leidde. ‘Ik fietste hierlangs naar huis en dacht: ik ga even naar binnen.’ Dat is maar goed ook, want juist op dat moment was er een gat in de planning. Theoloog Jacob Talma zou uit Friesland komen, maar was vertraagd. En dus zingen de vijf aanwezigen met Allewijn liederen. Een vrouw uit de zaal staat op. Ze wil graag psalm 57 lezen. ‘Oorspronkelijk kom ik uit Brazilië’, zegt ze. ‘Mijn nichtje daar stuurde me een artikel uit de krant over deze dienst.’ Vurig: ‘Zelfs in Brazilië weten ze er vanaf. Dat wil ik meegeven ter bemoediging.’

    Dan komt Talma toch binnen en neemt hij prompt de leiding. ‘Normaal heb ik nooit zo veel tijd om te preken’, zegt hij opgetogen. Een vrouw ontfermt intussen zich over de kaarsen die dreigen uit te gaan. ‘Ze moeten aan blijven’, mompelt ze, ‘ze moeten aan blijven.’

     een bijzondere sfeer 

    naam: André van Aarle, diaken in de parochiefederatie HH. Clara en Franciscus in het groene hart.

    ‘Al weken lees en hoor ik over deze doorgaande viering en ik heb er een tijdje over nagedacht of ik er mijn bijdrage aan zou willen leveren. Op een gegeven moment raakte ik ervan overtuigd dat er situaties zijn dat je moet zeggen ‘tot hier en niet verder’. En dat is het geval met de situatie waarin de familie Tamrazyan verkeert.’

    Van Aarle vertelt dat hij bij aankomst in de straat van het kerk- en buurthuis Bethel al het gevoel had dat hij heilige grond aan het naderen was. ‘Er heerst hier een bijzondere sfeer.’ Tijdens vrije zondagen gaat hij weleens voor in een protestantse gemeente. Van die ervaring heeft hij gebruikgemaakt tijdens de viering die hij leidde. ‘Ik heb laten zingen uit het Liedboek en gebruikgemaakt van een protestantse liturgie.’

    Tijdens de viering stond psalm 86, de klaagpsalm van David centraal. Van Aarle heeft al weer een nieuwe afspraak gemaakt om een viering te leiden in de eerste adventsweek. ‘Als het goed bevalt, dan kan en wil ik zeker nog wel vaker terugkomen.’

     bidden voor vrede heeft zin 

    naam:Joris van Gerven, aangesloten bij de katholieke Gemeenschap van Sant’Egidio in Amsterdam.

    ‘We geloven dat het zin heeft om te bidden. Het eerste en misschien wel belangrijkste wat wij als mensen kunnen doen, is bidden. Daarnaast dragen we graag bij aan deze viering, omdat de kerk bij uitstek een plek is waar mensen die in de knel zitten een toevlucht kunnen vinden.’ Van Gerven was al eens eerder te gast bij een viering in de nacht. Dit keer leidde hij samen met een paar anderen een viering van twee uur. ‘We hebben met elkaar psalmen gezongen, gelezen en er was ook ruimte voor een overweging. Ook hebben we een gebed van vrede uitgesproken waarbij we alle landen noemen waar conflicten zijn. We hebben dus ook gebeden voor Armenië. In de verschillende onderdelen wisselden we elkaar als voorgangers af.’

    Het treft Van Gerven dat de liturgie in kerk- en buurthuis Bethel telkens blijft doorgaan. ‘Wij zijn gestopt, maar er zijn nu weer anderen die verder gaan met de eredienst. Ik vind dat heel mooi.’ Het is afwachten hoe het verder gaat met de doorgaande viering, maar Van Gerven wil zeker terugkomen.

     eredienst heel concreet 

    naam:Wietske Verkuyl, predikant in de Abdijkerk (PKN) in Den Haag – Loosduinen.

    In het eerste weekend van de doorgaande dienst in de Bethelkapel leidde Wietske Verkuyl de viering van zeven tot zeven. ‘Het moest allemaal op het laatste moment geregeld worden, dus er was weinig mogelijkheid tot voorbereiding. We hebben toen veel gezongen en uit de Bijbel gelezen. Ook had ik een prekenbundel van Maarten Luther King bij me. Daar heb ik uit voorgedragen en daarover zijn we met elkaar in gesprek gegaan.’

    Ze is tot nu toe in vier verschillende vieringen voorgegaan. ‘In de laatste viering waarin ik voorging heb ik een ‘normale’ liturgie gevolgd, die ik in zondagse erediensten ook gebruik. Voor sommige onderdelen heb ik gedichten van Hayarpi gebruikt.’ Verkuyl levert graag haar bijdrage aan deze doorgaande viering om allereerst de familie te steunen en te pleiten voor verruiming van het kinderpardon. Daarnaast vindt ze het ook bijzonder dat de eredienst op deze manier heel concreet wordt. ‘Je doet werkelijk wat je bidt en leest als bondgenoot van God.’ Voor Verkuyl is de belasting met eens in de week een viering niet groot.

     hoop op positief besluit

    naam:Folkert Rinkema, predikant in de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt in Katwijk.

    Voordat de familie Tamrazyan verhuisde naar Bethel in Den Haag werden ze enkele weken opgevangen in de Gereformeerde Kerk vrijgemaakt in Katwijk. ‘De familie Tamrazyan is al drie jaar lid van onze gemeente. De reden dat ik meewerk aan deze viering is dus in eerste instantie om de familie te ondersteunen. Ik heb er wel even over moeten nadenken of een doorgaande viering, zoals die nu plaatsvindt, het middel is om te gebruiken. Maar ik ben een keer als gast naar een viering gegaan en toen ben ik overtuigd geraakt. Daarnaast gaat het mij niet alleen meer om de familie, maar om al die kinderen die hier geworteld zijn en dreigen uitgezet te worden.’ Rinkema gebruikt in de tweede viering waarin hij voorgaat een preek over psalm 27 die hij de afgelopen zondag hield in zijn eigen gemeente. Als er op korte termijn geen oplossing gevonden wordt, dan wil Rinkema vaker terugkomen. ‘Ik word door deze vieringen zelf ook verrijkt, maar toch hoop ik dat er voor Kerst een positief besluit genomen gaat worden. Dat lijkt me een mooie kerstgedachte.’

    https://www.nd.nl/nieuws/geloof/het-vuur-brandt-nog-in-bethel.3205806.lynkx 

  • 04 dec

    PKN-publicatie: ‘Van migrant tot naaste – Plaatsmaken voor jezelf’

    door René de Reuver en Dorottya Nagy e.a.

    Boekencentrum  – november 2018  –  144 blz.       € 12,99 – E-book € 7,99

    De Protestantse Kerk Nederland bouwt aan een kleine serie publicaties waarin actuele maatschappelijke vraagstukken worden onderzocht vanuit christelijk perspectief. Steeds wordt een specialist, die zich actief betrokken toont bij de kerk, gevraagd zijn/haar inzichten te delen in de Generale Synode en ze verder uit te werken tot een behapbaar en leesbaar boek. Vorig jaar verscheen als eerste in deze serie ‘Heilige Strijd – het verlangen naar veiligheid en het einde van het kwaad ‘van prof. dr. Beatrice de Graaf.

    Nu is verschenen ‘Van Migrant tot naaste – Plaatsmaken voor jezelf’

  • 04 dec

    Openstellen Winteropvang / Noodopvang voor dakloze ongedocumenteerden

    Het Gelagkamer Overleg tbv Ongedocumenteerden in Amsterdam (onder voorzitterschap van Gerhard Scholte, vrz. Taakgroep Vluchtelingen) uitte in een brief aan de leden van de Amsterdamse Gemeenteraad zijn zorgen over de toename van het aantal jonge ongedocumenteerden dat op straat leeft. Dat is sowieso onwenselijk, maar met de winter op komst volstrekt onverantwoord. Bovendien betreft het vaak alleenstaande jongeren, die extra kwetsbaar zijn voor uitbuiting en om in verkeerde circuits terecht te komen.

1 9 10 11 12 13 14 15 20