Geachte leden van de Commissie Algemene zaken van de gemeente Amsterdam

In april heb ik, namens het Code Rood Netwerk, voor het laatst bij u ingesproken over de situatie van de ongedocumenteerden in Amsterdam. Sindsdien zijn wij als Caritas van de katholieke kerk samen met onder andere Human Aid Now  en Family on a Mission, doorgegaan met het brengen van voedsel naar de ongedocumenteerden die in kraakpanden verbleven.  

In november en december zijn deze panden ontruimd en heeft men zo goed en kwaad als het ging elders onderdak gevonden. Voor deze organisaties is het zeer moeilijk nu nog iets voor deze mensen te betekenen. 

Een deel zit nu in de winteropvang, anderen worden door particulieren thuis opgevangen en weer anderen leven in de gekraakte garage van We Are Here in Kraaiennest Amsterdam Zuid-oost. Meer dan 80 mensen wonen daar en worden met name ondersteund door Samantha en dr. Co. Regelmatig zien wij mensen die wij kennen en die de nacht ergens in de buurt van het Wereldhuis onder een brug hebben doorgebracht. 

Het gaat hier niet alleen over het structureel weigeren van het aanbod van de gemeente van onderdak door sommige ongedocumenteerden, zoals u stelt in uw brief van 10 december. Bij ieder beleid dat geformuleerd wordt, zullen er altijd rafelranden zijn waar mensen tussen wal en schip raken. Wij merken bijvoorbeeld dat zelfs Veilige Landers die al op leeftijd zijn en al vele jaren in Nederland wonen, gewoon op straat gezet worden en het maar uit moeten zoeken. 

Een kraakverbod treft de ongedocumenteerden keihard en zorgt er slechts voor dat er nog meer mensen in een onveilige situatie belanden. Want eenmaal op straat is er het risico van excessief drugsgebruik, uitbuiting en gedwongen prostitutie. Mensen die op straat leven zijn uiterst kwetsbaar merken wij dagelijks. Daarnaast denken wij dat het kraakverbod meer maatschappelijke onrust en meer criminaliteit kan veroorzaken. 

Mensen die op de wachtlijst staan voor de 24-uurs opvang, Veilige-Landers en Dublin-claimanten gaan niet in rook op wanneer er een kraakverbod komt.  

In die brief van 10 december zegt u tevens, dat er eigenlijk geen goed beeld te krijgen is, wie de krakers precies zijn en of er alternatieven zijn voor deze personen. De organisaties die dagelijks met deze mensen werken, hebben echter over het algemeen wel een goed inzicht in wie deze mensen zijn; de organisaties die dagelijks bezig zijn met noodopvang, verenigd in het Code Rood Netwerk, willen u hierover graag informeren. 

Kortom: 

Door het kraakverbod komen er meer mensen op straat en dat veroorzaakt veel stress en onrust, wat vervolgens weer problemen geeft voor deze groep, voor de omgeving en voor de organisaties die voor de ongedocumenteerden werken.  

In het Wereldhuis bijvoorbeeld ziet men een toename van frustratie en agressie, en de mensen die daar werken hebben het afgelopen jaar al hun tijd moeten geven aan noodhulp. Zij komen niet meer toe aan hun eigenlijke werk.  

Niet alles hoeft door de gemeente opgelost te worden. Er zijn vele mensen en organisaties die bereid zijn iets voor deze mensen te betekenen. Maar dan zal er mee begrip moeten komen voor hen die nu buiten boord vallen. 

Dank voor uw aandacht. 

Coen van Loon, RK diaken 

Inspreken Commissie Algemene Zaken 10  01 2019 re 24-uursopvang

Alied Blom

Geachte burgemeester, voorzitter, commissie, dank voor uw tijd en voor uw uithoudingsvermogen.

Ik ben Alied Blom, en als supporter van We Are Here ben ik erg blij met de 24-uursopvang, omdat dan iets gedaan wordt voor de asielzoekers die hun identiteit niet kunnen bewijzen en daarom niet in Nederland mogen blijven, maar vaak om diezelfde reden ook nergens anders heen kunnen.

En als je – ik  noem maar een voorbeeld – van het platteland van Somalië komt, waar al in geen jaren iets van een burgerlijke stand functioneert, dan heb je geen snipper identiteitspapier.

Maar er is toch goed gekeken naar hun vluchtrelaas in de asielprocedure, die toch al zo lang duurt, zult u zeggen?

Nee, de procedure duurt niet lang, de wachttijden tussen de stappen van de procedure duren lang. De stappen zelf zijn verbijsterend kort, zonder harde identiteitsbewijzen ben je afgewezen voor je ’t weet, en sta je op straat.

Maar de rechter, zegt u misschien, die heeft toch óók naar de zaak gekeken, en het oordeel van de IND bevestigd?

Nee, de Nederlandse rechter toetst marginaal, kijkt, geheel tegen het Unierecht in, niet naar de inhoud van de asielaanvraag, maar controleert alleen of de procedure juist gevolgd is.

Trouwens, de IND hecht zelf ook niet zoveel waarde aan de rechterlijke uitspraken, ze gaat namelijk stelselmatig in beroep tegen elke beslissing van de rechter die ten gunste van de asielzoeker uitvalt.

Ook dáárom duren de procedures zo lang!

De afgelopen zes jaar hebben wij als supporters aan 117 afgewezen asielzoekers met hulp van asieladvocaten alsnog status weten te bezorgen. Ik zie dan ook als één belangrijke taak van de 24-uursopvang om professionele – advocaten- – ogen te laten kijken naar de wanhopig stemmende dossiers van deze mannen, vrouwen, die we toch niet eindeloos in hun juridische vacuüm over de Amsterdamse straten kunnen laten ronddolen.

Maar de 24-uursopvang is er niet om iedereen status te verlenen, zegt u.

Nee, het gaat erom dat er echt goed gekeken wordt naar de vluchtverhalen, en er een reëel beeld gevormd wordt van de juridische perspectieven, hier … of elders. En hoewel ik betwijfel of dit altijd binnen de gestelde termijn van anderhalf jaar zal lukken, beveel ik dit belangrijke initiatief van de stad Amsterdam van harte in uw welwillende belangstelling aan.

van: AT5  –  28 maart 2019

Actiecomité Buitenveldert wil naar rechter tegen komst 24-uursopvang

Een actiecomité in Buitenveldert gaat juridische stappen zetten tegen de komst van een 24-uursopvang voor ongedocumenteerden in die wijk. Dat laat het comité weten in een brief aan bewoners.

Het actiecomité heeft een juridisch adviesbureau in de arm genomen. ‘De juristen kijken vanuit een professioneel perspectief naar de letter van de wet en proberen binnen die wettelijke kaders te motiveren waarom dit plan niet uitgevoerd kan en mag worden’, aldus het Actiecomité Geen AZC in brandweerkazerne Buitenveldert in de brief die in handen is van AT5. Het comité laat onderzoeken of ze nu al naar de rechter kunnen stappen vanwege de plannen voor de opvang.

Lees ook: Veel emotie tijdens bijeenkomst opvang ongedocumenteerden: ‘Heftige avond’

‘Uitgeprocedeerde asielzoekers dienen binnen vier weken Nederland te verlaten’, vervolgt een vertegenwoordiger namens het comité. ‘Dat de gemeente Amsterdam afspraken maakt om die wet te (kunnen) overtreden doet niets af aan de letter van de wet. De overheid verwacht van burgers dat zij zich aan de wet houden en de burger heeft het recht datzelfde van de overheid te (mogen) verwachten.’

Lees ook: Deze panden heeft de gemeente op het oog voor de 24-uursopvang

De opvang moet in een oude brandweerkazerne aan Van Leijenberghlaan. Tijdens een informatieavond eerder deze week was de onvrede in de buurt al duidelijk merkbaar. De gymzaal waar de bijeenkomst werd gehouden zat afgeladen vol. En de mensen die voor de komst van de opvang zijn, waren in de minderheid, volgens een toen aanwezige buurtbewoner die AT5 sprak.

– – –

https://www.at5.nl/artikelen/192791/actiecomite-buitenveldert-wil-naar-rechter-tegen-komst-24-uursopvang

= = =  De opvang moet in een oude brandweerkazerne aan Van Leijenberghlaan. Tijdens een informatieavond eerder deze week was de onvrede in de buurt al duidelijk merkbaar. De gymzaal waar de bijeenkomst werd gehouden zat afgeladen vol. En de mensen die voor de komst van de opvang zijn, waren in de minderheid, volgens een toen aanwezige buurtbewoner die AT5 sprak.

De opvang moet in een oude brandweerkazerne aan Van Leijenberghlaan. Tijdens een informatieavond eerder deze week was de onvrede in de buurt al duidelijk merkbaar. De gymzaal waar de bijeenkomst werd gehouden zat afgeladen vol. En de mensen die voor de komst van de opvang zijn, waren in de minderheid, volgens een toen aanwezige buurtbewoner die AT5 sprak.

Code Rood Netwerk (https://coderood.net/) is een onofficieel netwerk om ongedocumenteerden bij te staan om die op straat moeten overleven omdat ze niet in een gemeentelijk opvang geplaatst kunnen worden.  Met de Actie kerkbed willen we u vragen als kerken om bij wijze van protest en uit zorg voor de mensen die het betreft een aantal ‘Code-Rood bedden’ ter beschikking te stellen. Dit zijn bedden die alleen in uiterste nood gebruikt worden en onder protest, bij mensen thuis of in het gebouw van de kerk. Het gebruik van de bedden is altijd tijdelijk en het Code Rood Netwerk stelt zich verantwoordelijk voor het vervolg als een kortdurende opvangperiode is afgelopen.

Het Code Rood Netwerk bestaat uit diverse partijen die samenwerken in noodsituaties als deze ten einde tijdelijke oplossingen te vinden en de stad en elkaar te bewegen naar een werkelijke oplossing. Het gaat vaak om:

• moeders met kinderen,
• jongeren rond de 20 jaar die soms al zo’n vier, vijf jaar op reis zijn door Afrika en Europa en veelal vreselijke dingen hebben meegemaakt,
• mensen met een medische aandoening.

Vraag:

Mocht u de mogelijkheid tot het beschikbaar stellen van bedden overwegen, wilt u dan zo spoedig mogelijk contact opnemen?

Sponsoring is ook relevant door middel van collectes of op andere manieren. Mocht u mee willen denken en doen in het team, neemt u dan ook vooral contact op!

EMAIL NAAR: kerkbed@gmail.com

Hartelijke groet,

Cor Ofman, Stap verder en Diversity House.

Coen van Loon, diaken RK kerk.

Ellen Siebring (Diaken Tituskapel Amsterdam West)

Margriet Valkman (Oosterparkkerk)

Pablo Eppelin (Wereldhuis)

Rikko Voorberg (PopUpKerk Amsterdam)

Het db van de Taakgroep vindt het zeker begrijpelijk dat kerkbestuurders protesteren tegen de kraak, want dat vertraagt hun sloop&bouwplannen. Maar die bouwplannen zijn sowieso nog niet zeker vanwege bezwaren van buurtbewoners.

De protesten uit rechts-extremistische hoek vinden we verder uiterst verontrustend. Wat ons betreft blijft voorop staan dat acties waarmee op legale wijze wordt geprobeerd soelaas te bieden aan mensen in nood, onze steun verdienen.
https://www.parool.nl/amsterdam/extreemrechtse-actiegroep-voorpost-demonstreert-bij-kraakpand-we-are-here~b8fc4a62/

Het kraakbeleid in Amsterdam is al jaren onveranderd. Zo wordt er niet ontruimd voor leegstand. Het Openbaar Ministerie maakt vervolgens afwegingen om te kijken of er een spoedontruiming plaats kan vinden. ‘Maar dit kan niet de bedoeling zijn’, zegt Halsema over de situatie in Westpoort. ‘Het kan niet zo zijn dat een eigenaar zijn pand wil betreden en er niet meer in kan.’

Deze specifieke situatie is dan ook reden voor de burgemeester om het kraakbeleid kritisch te bekijken. ‘Voor mij is dit incident aanleiding geweest om in de driehoek te bespreken of wij de uitgangspunten van het Amsterdams beleid niet nog eens goed tegen het licht moeten houden en dat gaan we ook doen.’ Wat mogelijke veranderingen in zouden kunnen houden kan Halsema nog niet zeggen. Wel benadrukt de burgemeester dat het direct ontruimen van gekraakte panden niet reëel is. ‘Of je nou het Amsterdamse beleid volgt of niet: op het moment dat de strafwet in werking treedt, zullen er altijd procedurele zorgvuldigheden in acht worden genomen. Dat geldt hier ook.’ 

 Direct ontruimen niet reëel  

Ook gaat Halsema specifiek in op de groep krakers die in het pand in Westpoort waren getrokken. ‘We merken dat deze groep, die nog steeds figureert onder de vlag van We Are Here, maar wisselend is in bezetting, in toenemende mate voor problemen zorgt. Nu deze groep steeds assertiever opereert, wil ik opnieuw nagaan of ons beleid aanpassing behoeft.’

door Gerhard Scholte

In de septembervergadering van de Taakgroep Vluchtelingen zal ik mijn taak als voorzitter definitief neerleggen. Jan van der Meulen, emerituspredikant uit Zuid-Oost en nu lid van de Dominicusgemeente, zal mij opvolgen.

In augustus 2007 nam ik het voorzitterschap op me. Terugblikkend op die 12 jaren waarin ik de Taakgroep heb geleid denk ik terug aan een aantal gedenkwaardige momenten.

Verbreding gezocht

Toen ik in 2007 de Taakgroep binnenkwam was de vertegenwoordiging vanuit de Amsterdamse kerken uitermate smal geworden. Er waren in de jaren daaraan voorafgaand beleidsbeslisingen genomen waar niet iedere vertegenwoordiger zich in kon vinden, met als gevolg dat een niet gering deel zich terugtrok. Een van de eerste taken die ik voor me zag, was om de breedte van de Amsterdamse Kerken, zoals die in de Algemene Raad van Kerken samenkwamen, ook weer terug te krijgen in de Taakgroep. Zoiets gaat niet zonder slag of stoot, hoe voorzichtig we ook opereren.

Vreemdlandfestival en het begin van We Are Here

In 2011 besloten we als Taakgroep, in samenwerking met het Studentenpastoraat (o.a. Riekje van Osnabrugge) en onze Keizersgrachtkerk, een festival voor te bereiden gericht op jongeren, met als doel hen kennis te laten maken met ‘de wereld van de vluchteling’. Het festival kreeg de fraaie naam ‘Vreemdlandfestival’ en vond plaats op zaterdag 31 maart 2012. Alle ruimtes van de Keizersgrachtkerk waren een zaterdag lang gevuld met vele jongeren en vele vaak jonge vluchtelingen, rondom talloze activiteiten, zoals toespraken, interviews, muzikale intermezzo’s, etc.

Er kwamen op die ene zaterdag ruim 1000 jongeren op af. Met een nachtelijk dansfestijn in de kerkzaal sloten we af. Op de achterste rijen na, waren alle banken weggehaald om de Keizersgrachtkerk voor een keer de rol te laten spelen van haar oudere zus, Paradiso!

Menke Baller lid van mijn jongerengroep destijds, die ook actief aan de realisatie had meegewerkt, mailde gelijk de volgende dag: “Ik was geraakt door de indrukwekkende verhalen van asielzoekers, maar misschien nog wel meer onder de indruk van de overweldigende drukte. Zoooo veel maatschappelijk betrokken jonge Amsterdammers!”

In augustus van datzelfde jaar 2012 streken een aantal ongedocumenteerde vluchtelingen neer aan de Notweg in Amsterdam West. Een tentenkamp dat zich allengs uitbreidde onder de naam ‘We àre here!’ : ‘Wij zijn hier, mogen niet blijven en kunnen niet terug!’. Zij bleven er bijna vier maanden zitten. Samen met Geesje Werkman van KerkinActie bezocht ik hen een paar maal, later vergezeld van de Synodevoorzitter, Arjan Plaisir. Zo creëerden we media-aandacht. Sindsdien bezocht ik de mensen regelmatig, soms een paar maal per week en zag me langzamerhand geroepen tot een zekere coördinatie van de vluchtelingen en de vele verschillende vrijwilligers, buurtbewoners, waaronder Moslims, kerkmensen, actievoerders. De laatste dag van de maand November werd het kamp ontruimd. De bewoners gearresteerd.

De Vluchtgebouwen

Een paar dagen later, toen de mensen tot onze verontwaardiging alweer op straat stonden, werd een oproep gedaan mee te helpen aan de opvang. En dat werd tot mijn verrassing vooral verspreid via het netwerk van het Vreemdlandfestival!  Het onverwachtse resultaat was de kraak van St. Jozefkerk op West, omgedoopt tot de Vluchtkerk, die ruim drie maanden lang door een groep jongeren van heel gemengde samenstelling werd gerund, natuurlijk samen met de vluchtelingen zelf. Ik heb dat begin wel eens een oecumenisch wondertje genoemd, want niet alleen uit breed-kerkelijke kring (modern, orthodo, evangelical) maar ook uit Joodse, Islamitische en a-religieuze kring kwamen mensen meedoen. En ze werkten samen!  De Vluchtkerk kreeg daarna vele opvolgers, Vluchtgebouw, Vluchtschans etc. In de jaren van 2012-2014 raakte ik samen met de vele vrijwilligers rond WeAreHere en de raad van de ongedocumenteerden zelf steeds vaker betrokken bij het overleg met het Gemeentehuis, concreet vaak met ambtenaar Simon Bontekoning en burgemeester Eberhard van der Laan. In 2014 resulteerde dat in een samenwerkingsproject rondom de voormalige gevangenis aan de Havenstraat, al snel de Vluchthaven genoemd.  Een project dat zes maanden de tijd zou krijgen, om mensen van de straat te halen en met hen in te zoomen op hun werkelijke situatie, waarbij hun dossiers opnieuw zouden worden doorgenomen en waarbij hun een nieuw toekomstperspectief werd geboden, dmv allerhande cursussen.. Het project ging pas na drie maanden werkelijk van start. Er moesten teveel zaken voor het eerst worden uitgedacht! Onze teleurstelling was groot toen het Gemeentehuis toch vasthield aan de strikte periode van zes maanden, ondanks de maandenlange vertraging.

De band met het Gemeentehuis verkoelde jammergenoeg, terwijl de onderlinge band met soms heel nieuwe partners verder werd versterkt en verbreed.

De ECSR-uitspraak en de Amsterdamse Bed,Bad en Brood regeling.

We begonnen mee te denken met de plannen van KerkinActie (PKN) en de Europese CEC-kerken, die begin 2013 bij de ECSR een aanklacht tegen onze Nederlandse regering indienden. November 2013 volgde daarop een ‘immediate measure’, die het opvangbeleid van Amsterdam al flink beinvloedde: er kwam een BBB opvang, zij het nog alleen geldig van 18 – 9 uur, nachtopvang dus.

In November 2014 volgde de eigenlijke uitspraak, die in maart van het jaar daarop voor een heuse regeringscrisis zorgde.  Nu kon worden aangestuurd op een 24-7 BBB+.  De Taakgroep maakte ondertussen een verdere verbreding door. Ook de steungroep van WAH en Vrouwen tegen Uitzetting kwamen meedenken, waardoor verandering van de statuten nodig werd. Verder verbonden we ons meer en meer met landelijke organisaties als Kerk in Actie (vluchtelingenwerk, PKN), INLIA en ook de Projectgroep Vluchtelingen van de landelijke Raad van Kerken. Daarnaast werd ook de groep ‘We Gaan ze Halen’ (Rikko Voorberg)  gevraagd ons regelmatig op de hoogte te houden.

Goede Morgen Team en Gelagkameroverleg (GKO) en Kinderpardon

Vanaf November 2015 begonnen Annette Kouwenhoven, dokter Co van Melle (ook lid van de Taakgroep) en ikzelf dagelijks de BBB Walborg in Buitenveldert te bezoeken, rond de vroege klok van 9 uur, het tijdstip waarop de bewoners verplicht het gebouw moesten verlaten om zich verder die dag te `zelf te redden’ tot 17.30 ongeveer. Ik moest het na enkele weken voor gezien houden vanwege mijn gewone werk dat onder druk kwam te staan. Annette en dokter Co daarentegen hebben dat tot mei 2019 volgehouden. Ruim drie jaar lang stonden zij dagelijks voor de deur van de Walborg om de telkens wisselende groep mensen een luisterend oor te kunnen bieden, en allerlei advies te geven… Op deze manier werd er ook concrete informatie verzameld die telkens een beter beeld gaf van de situatie op straat. Dat leidde tot het idée om die monitoring van het GoedeMorgenTeam te delen met andere NGO’s die dagelijks bezig waren voor de groep van ongedocumenteerden in de stad. In januari 2017 werd voor de eerste maal een overleg bij elkaar geroepen van heel verschillende organisaties, in de Gelagkamer van de Protestantse Diaconie.  Als Voorzitter van de Taakgroep van de Kerken kreeg ik al snel de vraag ook dit bijeenkomsten structuur te geven. Het overleg – al snel het Gelagkameroverleg genoemd, naar de ruimte van de Diaconie waar we elkaar ontmoetten –  ging een steeds grotere rol spelen, ook doordat van tijd tot tijd gemeenteraadsleden werden uitgenodigd om te worden bijgepraat over de concrete situatie van ongedocumenteerde mensen in de stad.

Mei 2018 kwam het Gelagkameroverleg (GKO) met een nieuwe plan naar buiten voor de verkiezingen van diezelfde maand, het Nieuw Amsterdams Model Ongedocumenteerden, kortweg het NAMO.  De nieuw verkozen coalitie van GL, SP en D66 nam dat plan op hoofdpunten over, voor een vernieuwend beleid inzake de ongedocumenteerde Amsterdammers. We zitten op dit moment midden in de moeizame implementering van die plannen. De Taakgroep en het Gelagkameroverleg zullen daar de komende tijd nog hun handen aan vol hebben.

Kinderpardon en de volgende regeringscrisis.

Ook andere zaken begonnen zich aan te dienen, eveneens op het gebied van vluchtelingen en ongedocumenteerden. Het heeft uitgebreid in de voorgaande nummers van Kids de aandacht gekregen: De strijd voor een rechtvaardig Kinderpardon. Zowel op kerkelijk terrein (rond de organisatie van het Haags Kerkasiel), als op seculier terrein (samen met oa Tim Hofman van #Boos) maakte ik van het van dichtbij mee. En met overtuigend resultaat in januari van dit jaar, na een  tweede regeringscrisis naar aanleiding van vluchtelingen!

Loslaten is het parool!

Ook gelet op de ‘ambtstermijn van maximaal 2×4 jaren, waaraan men ook in de kring van de Raad van Kerken hecht, heb ik besloten het bij deze twaalf jaar te laten. Dat zijn er weliswaar 3×4, maar het eigenlijke werk van de Taakgroep kwam eerst goed op gang vanaf 2011, zoals u las, en van 2011 – 2019 zijn dat toch echt 2×4 jaren!

Ik laat dit werk met heel veel moeite los, dat is wel duidelijk! Tegelijk is het een goeie oefening in een soortgelijk loslaten dat de komende jaren nog vaker zal moeten gebeuren! Vooral het regelmatige sparren met de mensen van ons DB zal ik missen. Hun namen noem ik met grote dankbaarheid, Frans Zoer, secretaris en Anna Verbeek bestuurder.

Rest mij de Taakgroep een waardevol vervolg te wensen. Wat Jezus zei van de armen  – Jullie hebben hen altijd bij je –  zal ook gelden van vluchtelingen, ben ik bang. Een lange adem is daarom een eerste vereiste en de Taakgroep weet daarvan. En met de nieuwe voorzitter Jan van der Meulen heb ik daar het volste vertrouwen in!  

Mensen zonder papieren die horen bij een Wij Zijn Hier-groep verzorgen een driegangenmaaltijd. Een mooie gelegenheid om samen te eten en kennis te maken. De opbrengst is bestemd voor hen. Inloop telkens vanaf 18.00 u., aanvang 18.30 u. Kosten 10 euro p.p.

= woensdag 22 mei 2019, Nieuwe Augustinus, Kamperfoelieweg 209

= donderdag 6 juni 2019, Regenbooggemeente in kerkgebouw De Ark, Van Ollefenstraat 9

= woensdag 17 juli, Stadsklooster La Verna, Derkinderenstraat 82

 Aanmelden kan bij Rogier Schravendeel: schravendeel.r@gmail.com

Wilt u in uw kerk ook zo’n maaltijd organiseren? Neem contact op met Rogier.

Kerk in Actie organiseert weer de Tafels van Hoop, waarmee kerken en andere organisaties worden uitgenodigd een maaltijd te organiseren en vluchtelingen uit te nodigen mee te eten.
Informatie over de actie Tafels van Hoop? www.tafelsvanhoop.nl of neem contact op met Kerk in Actie: 030 – 880 18 80 en info@kerkinactie.nl.

Doet uw kerk mee aan de actie?

Laat het ons weten – wij zijn erg benieuwd of de Amsterdamse kerken ook Tafels van Hoop aanrichten.

Op Vluchtelingendag, 20 juni, organiseert de Taakgroep een thema-bijeenkomst over terugkeer.

Plaats: Kerkstraat 107 Tijd: 17.00 – 19.30 uur

We hebben heel bijzondere gasten:

– Solomon Desta en Tina van Hoof van IOM
– Marije Horrevorts van VluchtelingenWerk Nederland
– Josephine Jacobs van Goedwerk Foundation

Zij vertegenwoordigen bijzondere organisaties:

De Internationale Organisatie voor Migratie (IOM), opgericht in 1951, is uitgegroeid tot de belangrijkste internationale organisatie ter wereld op het gebied van migratie. IOM is aangesloten bij de Verenigde Naties.
http://www.iom-nederland.nl

Vluchtelingenwerk Nederland is de grootste Nederlandse organisatie op ‘ons’ terrein, die met behulp van veel vrijwilligers vluchtelingen begeleiden in hun asielprocedure, maar ook actief is  in de politieke lobby en met internationale projecten. http://www.vluchtelingenwerk.nl

Goedwerk Foundation is een stichting die met ervaringsdeskundigen ongedocumenteerde migranten ondersteunt en begeleidt bij vrijwillige terugkeer naar het land van herkomst. Sinds de oprichting in 2012 hebben ze al meer dan 300 mensen geholpen met een succesvolle en duurzame terugkeer. http://www.goedwerkfoundation.nl

Anders dan menigeen hoopte op grond van het 24-uursopvangplan van de gemeente zal er geen extra opvang beschikbaar komen per 1 juli. Voor de winteropvanggroep leek het belangrijk om de periode tot die datum te overbruggen. Ook groepen van Wij Zijn Hier hoopten vanaf juli in de nieuwe gemeentelijke opvang terecht te kunnen, zodat zij niet meer hoeven te kraken onder de voortdurende dreiging van ontruiming.

Tijdens het Breed Stedelijk Overleg Ongedocumenteerden op 7 mei maakte Anne Klerks, de hoogste ambtenaar wat betreft ongedocumenteerden, duidelijk dat die nieuwe locaties pas eind van dit jaar beschikbaar zullen komen voor bewoning. Half mei zal het college van B&W besluiten over een eerste reeks van gebouwen; die moeten dan verbouwd worden om ze geschikt te maken voor ong. 50-70 bewoners per gebouw. Hopelijk kunnen voor de Kerst de deuren open gaan.

Dit betekent dat de groepen ongedocumenteerden die nu verblijven in particuliere opvang (zoals bij stichting Bildung) of in kraakpanden (diverse Wij Zijn Hier-groepen) voorlopig niet terecht kunnen bij de gemeente: die biedt geen extra opvang.

Drie groepen van Wij Zijn Hier zijn stabiel in omvang; twee andere, aan de Bijlmerdreef en in Uilenstede, groeien gestaag in aantal doordat zich telkens nieuwe mensen melden, van wie menigeen een Dublinclaim heeft. Deze groei maakt het steeds zwaarder voor de kring van hulpverlenende vrijwilligers.

Voor mensen met ernstige gezondheidsproblemen kan de GGD een indicatie stellen, maar vanwege wachtlijsten leidt dat niet vanzelf tot toegang tot passende zorg.

Bovendien blijkt het vreemdelingenloket ongedocumenteerde vluchtelingen van Wij Zijn Hier niet te kunnen inschrijven op een wachtlijst voor de 24-uurs opvang.

De groeiende vraag naar opvang kan te maken hebben met het feit dat Amsterdam als enige stad in haar plan voor 24-uursopvang & begeleiding ook ruimte biedt aan Dublinclaimanten. Het plan van de gemeente is ambitieus en vraagt enorme inzet, terwijl duidelijk is dat ook bij een succesvolle uitvoering er altijd meer vraag naar opvang zal zijn dan geboden wordt.

Het is een zorgwekkende situatie die onze aandacht blijft vragen.