Bennebroek 1947 – Hoofddorp 2017

Secretaris van de Taakgroep Vluchtelingen

Vrijdag 23 november is Jos Vernooij, bij leven secretaris van de Taakgroep Vluchtelingen, na een lang ziekbed overleden. Jos werd zeventig jaar. Woensdag 29 november was de afscheidsdienst in de Dominicuskerk, waarin Juut Meijer voorging.

Ruim tien jaar lang heb ik Jos meegemaakt in het Vluchtelingenwerk van de Raad van Kerken. Bij mijn binnenkomst als voorzitter in 2007 leerde ik Jos kennen als een rustige en beschouwende deelnemer aan de gesprekken. Hij zat hij daar als docent voor de Nederlandse Taallessen van de Dominicusgemeente. Zo af en toe kon hij opeens zijn stem verheffen en met sneller op elkaar volgende zinnen zijn betrokkenheid prijsgeven. Die betrokkenheid bij zijn vluchtelingen was groot, heel groot, wist ik vanaf toen. Maar tegelijk paarde hij die betrokkenheid aan een soort nuchterheid over wat haalbaar was en wat niet. Hier leerde ik Jos als de politicus kennen – als jong PPR-lid was hij niet voor niets ooit Roel van Duijn opgevolgd in de Gemeenteraad!

In September 2011 nam Jos de secretaris-pen over van Harry Luttikholt. Vanaf toen hebben we vaak overleg gehad en vele persoonlijke gesprekken gevoerd. Met Merea Koolstra-Lebailly samen vormden we in die dagen het dagelijks bestuur van de Taakgroep, in de tijd dat de Taakgroep een transitie doormaakte naar een breder  oecumenisch speelveld. In maart 2012 waren we intensief betrokken bij de opzet en uitwerking van het uiterst succesvolle Vreemdland Festival in de zalen van de Keizersgrachtkerk, dat we organiseerden samen met het Studentenpastoraat en de gemeente van de Keizersgrachtkerk. In de tijd daarna zagen we dan ook met groot genoegen hoe de Taakgroep zich oecumenisch verbreedde en vanaf het jaar 2013 met verve een rol ging spelen op het Amsterdamse terrein van de ongedocumenteerden, die zich in verschillende kraakpanden presenteerden onder de naam ‘Wij Zijn Hier’. In die jaren zaten we met enige regelmaat aan tafel met B&W op het gemeentehuis.

Jos hield als secretaris van een verzorgde taal, met soms mooie onverwachtse humor! Een klein voorbeeldje. Hij schreef eens: ‘ Hij is waarschijnlijk de enige die het vaker geprobeerd heeft – de kous, die hij toen op zijn kop heeft gekregen, zit er nog op!’

In februari 2016 moest hij zijn werk als secretaris voorlopig neerleggen. Frans Zoer werd zijn interim. Jos zou, hoopte hij toen, na een paar maanden zijn werk weer opnemen! Officieel was hij dus tot aan zijn dood onze secretaris. Bijna tot aan zijn dood toe, moet ik zeggen: twee dagen voor zijn overlijden bezocht ik hem nog kort in hospice Bardo in Hoofddorp en hij grapte hij toen dat hij nu het stokje toch echt wilde doorgeven aan Frans! Ik heb hem bij die ontroerende laatste ontmoeting nog eens hartelijk bedankt voor zijn inspirerende inzet voor de Taakgroep en voor de vluchtelingen!

Ik was geraakt door de tekst die boven zijn kaart stond afgedrukt:

Ik was vreemdeling en gij hebt Mij opgenomen.

Dat was Jos voor mij ten voeten uit: Hij was zelf een vreemdeling – hij was het geweest in Tanzania en Sri Lanka, heel letterlijk, maar ook gewoon in Amsterdam en Purmerend… En hij waardeerde het zo ontzettend als mensen hem accepteerden zoals hij was en hem hielpen zijn eigen plek te vinden. Daar lag wellicht zijn diepste drijfvoor voor de grote inzet die hij voor de vreemdeling in ons midden heeft getoond.

Jos Vernooij, zijn naam zij ons tot gedachtenis!

(Gerhard Scholte, voorzitter Taakgroep)